Yun ka, Yun sila, Yun ako

Gamit ang salita, marami kang magagawa

Pwede kang bumuhay, pwede kang pumatay.

Sa salita, hindi lahat tumutugma,

Sulat ng kamay, salungat sa hangad ng mata

Pinigil mo, ano ang nangyari?

Pinagmasdan sa malayo, ang bato naging hiyas,

Humahalina, tumatawag, nagpaparamdam

Pero ikaw si tanga, pilit na sumusalat sa paa

Binago ka, binago mo sya.

Hinubog gamit ang bakal na gawa sa buto

Ang sakit, ang hirap.

Dumaan ang panahon, ‘kala mo nasanay ka na,

Yun pala bumaon lang sugat sa punto ng kamanhidan

Sino ang pwedeng magsabi na tama na?

Huminto, tumingin, umiling na parang baliw

Sya ba o ako? Sino ang tama, sino mali?

Ang maniwala at umasa?

O ang magtanong at umalis?

Hindi ito puso, hindi ito utak, ako ito.

Sugatan sa punto ng konting kawalan

Inakalang angklahan ang simbahan

Isang manliligtas, isang dyos, isang Katunayan

 Pero sino ang makakapagsabi?

Sino ang may karapatan?

Ang hunghang na hari ng mundo?

O ang henyo na taga-hugas ng paa sa kanto?

Ano sya? Ano ka?

Sinabi ko, Ikaw to, naniwala ka

Naniwala ka sa taong walang mata

Hindi sila tama, sadyang marami lang sila

Sadyang talo ka lang sa simula pa

Hindi ikaw ang sasaya sa tagumpay na gusto nila

Mali ka, mali ako, mali sila,

Pero pinilit mong itama, bata ka at tanga

Sino ba nagsabing maniwala ka?

Siya? Ako? Sila?

Bobo! Paki ko ba sa buhay mo!

Sinasabi ko anong gusto ko, para sa ‘kin, hindi sayo

Sadyang naglapat lang landas natin at dinaanan kita

Pasensya, pero kinailangan lang talaga.

Sino ka ba? Sino sila? Saan ba ako?

Tangina, nandito pa rin pala sa sinimulang punto.

Hinga, pasensya, iyak, parusa,

Ano pang kulang? Kiliti ng konsyensya at mahika?

Sumuko, mahulog, sa makitid na balon

Walang daan kundi ang masugatan.

Umiyak, umungol, pero walang tenga

Puro paa at kamay, binabaon ka pa!

O sya, hablutin mo ang walang hiya

Patikimin ng baho at ata

Masindak pagkat ikaw lang din ang nagdura,

Ikaw na parehong mukha sa kalaban mong dakila.